Podciągnęłam nogi pod brodę i oplotłam je ramieniem. Spojrzałam niewidzącym wzrokiem przed siebie. Skąd on o tym wie? Nie powinien wiedzieć. Nikt się nie dowiedział do tej pory. Noc w noc męczyły mnie koszmary, a jednak nikt z Instytutu do tej pory tego nie słyszał. Więc jak on to usłyszał?
- Czy....- zaczął
- To nie jest ważne - przerwałam mu.
Bo to prawda. To jest mój problem, sama powinnam przeciwdziałać. Nigdy nikomu o tym nie mówiłam, bo uważałam, że pomyślą, iż jestem słaba.
- Nie powiesz nic więcej? - spytał w końcu, spoglądając na mnie.
Spróbowałam powoli wstać, ale nadal wszystko mnie bolało po treningu. Może trochę przesadziłam....
Oparłam się o drzewo i wyjęłam stelę zza paska. Przyłożyłam ją do nadgarstka i narysowałam Znak energii. Po chwili wchłonął się w moją skórę, a ja poczułam, jak powoli zmęczenie i ból znikają.
- Każdy miewa koszmary - odpowiedziałam cicho.
< Christopher? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz