Od Olivera

  Głód zmusił mnie do opuszczenia ścian pokoju. Musiałem przejść przez jadalnię, by opuścić budowlę. Mógłbym nie wychodzić na mróz, tylko zająć miejsce przy stole i zająć się pochłanianiem jednej z licznych gotowych potraw, które tutaj się znajdowały, wypić napar z ziół, kakao i cokolwiek innego. Jednak smak tutejszego jedzenia, w niczym nie równał się z soczystością surowego, ciepłego mięsa i metalicznej krwi na języku. Już udogodnienia związane z spaniem na miękkim niczym chmurka łożu, sprawiło że powoli zapominałem kim jestem. Tęskniłem za spaniem pod gwiazdami i wiatrem przeplatającym pasma sierści, podczas dzikiej pogodni za wierzgającym jeleniem. Przekroczyłem wrota i spotkałem oślepiający blask słońca, który odbijał się od nieskazitelnie białego śniegu. Noc była moim sprzymierzeńcem, jednak nie mogłem dłużej czekać, czując narastającą pustkę w żołądku. Opuściwszy dziedziniec, puściłem się biegiem przez ośnieżone pola. Czułem, jak zastałe kości cicho chrzęszczą pod skórą i mięśniami. Dawno nie używane mięśnie, przyjemnie paliły i dodawały energii. W nozdrzach wierciła mi się woń wolnego wiatru i dzikości, z którą od dawna nie miałem styczności. Wpadłem do lasu, lawirując między nagimi drzewami i wymijając krzewy. Wypatrywałem śladów na śniegu, ale świeży śnieg przykrył stare, a żadne stado nie przechodziło przez las. Myślami byłem już w jadalni, gdzie będę musiał spożyć jedną z wielu specjalnie przygotowanych potraw, gdy pogoda posłała mi sprzyjający wiatr. Pochwyciłem woń nie dawno spuszczonej krwi i innego wilka. Z czujnością zacząłem poszukiwania. Moim celem była majacząca się na skraju lasu postać. Rozpoznałem w tej członka instytutu. Wyjąłem nóż z kieszeni. Ostrożności nigdy za wiele.
  - Cześć - moje upośledzenie w kontaktach nie pozwoliło wymyślić mi nic ambitniejszego. Byłem zaskoczony zdenerwowaniem osoby, oraz natychmiastowym przywitaniem jej. Mimo pewności, że nie jest wrogiem, postanowiłem nie zdradzać temu swojego imienia.

  Ktoś, coś? xd