Od Renesme - c.d Raphael

- Gadaj! - uderzył mnie mocniej próbując ze mnie wyciągnąć miejsce hotelu. Trzymałam język za zębami i tylko tłumiłam w sobie ból
- Koran mamy współrzędne! - powiedział jakiś łowca. Wyprostowałam się. Ale jak...? Nic im nie powiedziałam!
- No i widzisz... nawet bez Ciebie potrafimy odnaleźć to co chcemy - uśmiechnął się szyderczo. Złapałam go nogami i przybliżyłam do siebie.
- Kto? - warknęłam. Ten przejechał mi sztyletem przy lewym oku. Puściłam go.
- Przygotować się! Zaraz zaczną go ewakuować! - zamknął mnie, a ja zaczęłam wisieć w bezruchu jakby martwa. I co ja mam zrobić? Jak wrócę pomyślą, że ich zdradziłam, a jak nie wydostanę się stąd umrę... ale jak się wydostanę będę mieć szansę, by uratować Raphaela.
- Ej! - krzyknęłam - potrzebuje krwi! Inaczej nic wam nie powiem, bo umrę z wycieńczenia! - po pięciu minutach przynieśli mi saszetki z krwią. Napiłam się i opatrzyli mi oko opatrunkiem. Natychmiast ich skopałam po czym nogami wzięłam jednego z nich sztylety i rozcięłam sznury zębami. Upadłam na ziemię ledwo żywa, ale wstałam i pobiegłam w stronę domu.

********

Kulejąc ledwo dobiegłam na miejsce. Wszyscy się ewakuowali. Rozglądałam się i...

- Raphael! - krzyknęłam i podbiegłam do nich, ale nie chcieli mnie wpuścić.

- To Ty zdradziłaś im naszą pozycję! - krzyknął jakiś nowy. Pierwsze go widzę.

- Ja nie... - otarłam ręce od sznurów - nic mu nie jest?

- A co cię to obchodzi?! Zdradziłaś nas! - krzyknął i poszli. 

- Zapłacą mi za to... - wypożyczyłam od kogoś sztylety i pobiegłam w stronę łowców. Pobiegłam w ich stronę. Jedynie co mogłam zrobić to powalić niektórych. Wnet od tyłu ktoś na mnie skoczył, ale...

- Thomas?! Co ty tu robisz przecież...

- Znam Cię na tyle, że na pewno byś nie zdradziła naszej lokalizacji - odbił jakiegoś - musimy mieć kreta - ledwo się trzymałam na nogach, ale musiałam walczyć.

- Moment...

- Ten nowy! - krzyknęliśmy razem i odbiliśmy kolejną szarżę. 

- Idź do niego! - krzyknęłam - On Cię potrzebuje! TERAZ!

- Ale...

- Ten gościu może go zabić!

- Renesme...

- IDŹ! - Thomas natychmiast odepchnął łowcę i pobiegł w stronę Raphaela. Byłam zmęczona, głodna i osłabiona.

Ale muszę walczyć... dla nich...

Walczyłam przez dobre czterdzieści minut. Kupiłam im czas. 

Dostałam w czymś w głowę i upadłam.

- Zobaczymy, czy dowódca odda się w zamian za nią... - potem zobaczyłam pustkę.

- N...nie... Raphael... - wyszeptałam próbując wstać, ale nie miałam sił...